"หมา" ในสำนวนไทยที่ใช้กับ "คน"

         ในสำนวนไทย ส่วนใหญ่จะใช้คำว่า  หมา ซึ่งเป็นคำไทยแท้พบ

สำนวนที่ใช้คำว่า สุนัข   มีเพียงสำนวนเดียว  ดังนั้นผู้เขียนจึงเลือกใช้

คำว่า  หมา  ในบทความนี้  หวังว่าท่านสุภาพชนทั้งหลายคงไม่รังเกียจว่าเป็นคำหยาบ

            หมากัดอย่ากัดตอบ   หมายถึง    คนตำ คนเลว คนพาล ฯลฯ ประทุษร้ายอย่าทำตอบ ประทุษร้าย  หมายถีง  ทางวาจาก็ได้ 
            หมา เป็นอุปลักษณ์ของ คนพาล คนต่ำ คนเลว
            หมาจนตรอก   หมายถึง   จำต่อสู้เมื่อจวนตัวไม่มีทาง
หลีกเลี่ยง สำนวนนี้เอาหมาเปรียบ คือหมาเมื่อถูกไล่ไปจนอยู่ในตรอกจวนตัวไม่มีทางไปต่อ ก็จะหันมาสู้ อะไรที่สู่ดวยฤทธิ์จวนตัว
ไม่มีทางจะ หลีกเลี่ยงเบี่ยงบ่ายได้ จึงพูดกันเป็นสำนวนว่า “หมาจนตรอก”   
            หมา เป็นอุปลักษณ์ของ  คนไม่มีทางสู้

บทชมโฉม นางในวรรณคดี...ที่คุ้นเคย

เสาวรจนีย์ (บทชมโฉม)

เสาวรจนี (เสาว ว. ดี, งาม. + รจนี ก. ตกแต่ง, ประพันธ์; ว. งาม) รสนี้เป็นการชมความงาม

ชมโฉม พร่ำพรรณาและบรรยายถึงความงามแห่งนาง ทั้งตามขนบกวีเก่าก่อนแลในแบบฉบับส่วนตัว

ในที่นี้จะขอนำเสนอบทชมโฉมของนางในวรรณคดี ว่าแต่ละคนนั้นมีความงามหรือ

มีสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ในตัวเองอย่างไร

บทชมโฉมนางพิมพิลาไลย(นางวันทอง)

                                     ทรวดทรงส่งศรีไม่มีแม้น                อรชรอ้อนแอ้นประหนึ่งเหลา

ผมสลวยสวยขำงามเงา                         ให้ชื่อเจ้าว่าพิมพิลาไลย

                                                                                 (เสภาขุนช้างขุนแผน)

                                         พระเพื่อนพระแพง

               บัดนี้มีสองกัลยา                             ลักษณาเลิศล้ำในต่ำใต้

ทรงโฉมประโลมละลานใจ                           บุตรีไท้องค์พระพิษณุกร

อายุเยาวเรศเจริญศรี                                        พระเพื่อนพี่แพงน้องสองสมร

งามทรงงามองค์อรชร                                    ดังอัปสรนางฟ้าลงมาเอย

                                                                                    (ลิลิตพระลอ)

                                         บทชมโฉมนางเงือก

             พงศ์กษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย      ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม

ประไพพักตร์ลักษณ์ล้ำล้วนขำคม                ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง

ขนงเนตรเกศกรอ่อนสะอาด                         ดังสุรางค์นางนาฏในวังหลวง

พระเพลินพิศคิดหมายเสียดายดวง                แล้วหนักหน่วงนึกที่จหนีไป

                                                                                         (พระอภัยมณี)

                                   บทชมโฉมนางละเวงวัณฬา 
              งามเสงี่ยมเอี่ยมอิ่มดูพริ้มพักตร์             พระเกศปักปิ่นทองใส่ช้องผม

นิ้วนิดนิดชิดแช่มแฉล้มกลม                     แต่ทรวงห่มส่านพับนั่งหลับตา

                        นวลละอองสองแก้มเหมือนแย้มยิ้ม                    ดูจิ้มลิ้มหลงเสน่ห์ในเลขา

พระโอษฐ์อิ่มพริ้มพรายชม้ายมา                พอปะหน้าเต็มรักก็ยักคิ้ว

                        แล้วลืมองค์ทรงกระแอมแล้วแย้มเยื้อน               แม่งามเหมือนเดือนเพ็งราวเปล่งผิว

ข้างต้นนี้เป็นเพียงรูปภาพตัวอย่างของนางในวรรคดีที่คุ้ยเคยกันดี

ลองมาดูภาพนางในวรรณคดี ในรูปแบบ VDO กันบ้างว่าจะมีความงามขนาดไห

ทั้งหมดนี้เป็นการนำเสนองานนางในวรรณคดี ซึ่งเป็นการทำบล็อกครั้งแรก

หากมีข้อผิดพลาดประการใด ติชมกันได้นะคะ

...กระรอกน้อยตัวนี้ ยินดีรับทุกความคิดเห็น อย่างเต็มใจ...

ทดลองใส่ vdo

ทดลองใส่ VDO ในบล็อก